za cenę czegoś

См. также в других словарях:

• podbijać – podbić cenę — {{/stl 13}}{{stl 7}} podczas licytacji lub zawierania transakcji: podnosić cenę, nie kierując się prawami rynku, subiektywnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pobijać cenę czegoś dla zniechęcenia konkurenta. Zbyt wysoko podbić cenę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• za cenę — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} za coś w zamian, kosztem czegoś (w odniesieniu do sposobu osiągania, uzyskiwania czegoś) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś zdobył swoją pozycję za cenę wielu wyrzeczeń i upokorzeń. Zawarcie pokoju za cenę …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• za cenę krwi — {{/stl 13}}{{stl 7}} kosztem zdrowia i życia, narażając, tracąc zdrowie i życie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwyciężyć, zdobyć coś za cenę krwi. Bronić czegoś, wytrwać przy czymś nawet za cenę krwi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cena — ż IV, CMs. cenie; lm D. cen 1. «wartość przedmiotu wyrażona w pieniądzach jako środku zamiennym» Cena detaliczna, hurtowa, rynkowa, giełdowa. Cena okazyjna, wysoka, wygórowana, wyśrubowana. Cena kupna, sprzedaży. Cena chleba. Cena za kilogram.… …   Słownik języka polskiego

• koszt — m IV, D. u, Ms. kosztszcie; lm M. y ( a) «suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś; nakład pieniężny na określony cel; wartość, cena» Koszt samochodu, lodówki. Koszty podróży, przejazdu. Koszty utrzymania. Koszty budowy domku.… …   Słownik języka polskiego

• po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… …   Słownik języka polskiego

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

• ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść …   Słownik języka polskiego

• cenić — ndk VIa, cenićnię, cenićnisz, ceń, cenićnił, cenićniony 1. «przyznawać komuś, czemuś znaczenie, wartość, walory; szanować, poważać» Cenić czyjś talent. Cenił przyjaciół za lojalność. Cenić w dzieciach samodzielność. Cenić coś nisko, wysoko.… …   Słownik języka polskiego

• otaksować — dk IV, otaksowaćsuję, otaksowaćsujesz, otaksowaćsuj, otaksowaćował, otaksowaćowany «określić materialną wartość czegoś; wyznaczyć cenę czegoś; oszacować, ocenić coś» Otaksować majątek przed licytacją. Rzeczoznawcy otaksowali ruchomości po zmarłym …   Słownik języka polskiego

• przecenić — dk VIa, przecenićnię, przecenićnisz, przecenićceń, przecenićnił, przecenićniony przeceniać ndk I, przecenićam, przecenićasz, przecenićają, przecenićaj, przecenićał, przecenićany 1. «ocenić zbyt wysoko, przyznać komuś lub czemuś większe znaczenie… …   Słownik języka polskiego